بیماری های دامی که توسط مایکوپلاسما ها ایجاد می شود

ارگانیسم‌های مایکوپلاسما به کلاس Mollicutes تعلق دارند که با کمبود دیواره سلولی، محتوای کم G + C (23% تا 40%) و اندازه ژنوم کوچک (0.58-1.4 Mbp) مشخص می‌شوند. در سال 1898 مایکوپلاسما اولین گونه، به عنوان عامل ایجاد کننده پلوروپنومونی گاوی مسری شناخته شد. با این حال،  امروزه در بسیاری از کشورهای آفریقایی این عامل بیماری در میان گله های گاو باقی مانده است. مایکوپلاسما بوویس در حال حاضر به عنوان یکی از مهم ترین و اغلب جدا شده گونه های مایکوپلاسما مرتبط با بیماری در گاو در سراسر جهان شناخته می شود.
مایکوپلاسما بوویس باعث ایجاد چندین بیماری در گاو از جمله بیماری تنفسی در گوساله ها، عفونت گوش (اوتیت میانی) می شود و می تواند باعث آرتریت، ورم پستان و ذات الریه در حیوانات مسن شود.
در این مقاله هدف ما بررسی مایکو پلاسما ها نحوه انتشار آن ها، علائم بیماری آن ها، نحوه تشخیص و درمان آن ها صحبت کنیم. اگر شما یک دامپزشک هستید و یا یک گاوداری بزرگ دارید و نگران محافظت از گاوهای خود در برابر مایکوپلاسماها هستید جهت آگاهی به روش های جدید مبنی بر تشخیص سریع و زودهنگام این عامل های بیماری زا همرا ما باشید.

مایکوپلاسما چیست؟

مایکوپلاسماها باکتری های بسیار کوچکی هستند که به کلاس Mollicutes (به معنی پوست نرم) تعلق دارند. بیش از 125 گونه مایکوپلاسما شناخته شده است که تعداد زیادی از گونه های جانوری را آلوده می کند، اگرچه به طور کلی هر گونه مایکوپلاسما تنها یک گونه از حیوانات را آلوده می کند. به عنوان مثال، مواردی که در گاو رخ می دهد به ندرت در حیوانات دیگر یافت می شود. بیش از دوازده مایکوپلاسما مختلف و گونه های مرتبط در گاو وجود دارد، اما تعداد کمی منجر به بیماری می شود. مایکوپلاسماها برای تامین مواد مغذی مورد نیاز حیوانات کاملاً به حیواناتی که آنها را آلوده می کنند وابسته هستند.
مایکوپلاسما بوویس بیشترین نگرانی را برای دامداران ایجاد می کند زیرا درمان آن دشوار است. این میکروارگانیسم تعدادی مکانیسم دفاعی خاص خود را دارد که شامل فقدان دیواره سلولی به طوری که برخی از آنتی بیوتیک های پرمصرف موثر نیستند. توانایی تغییر پروتئین های سطحی به طوری که می تواند از پاسخ ایمنی گاو فرار کند.
توانایی تولید یک ماتریکس قند (بیوفیلم) به طوری که بتواند به طور موقت از سیستم ایمنی و درمان آنتی بیوتیکی پنهان شود.

مایکوپلاسما بوویس باعث چه بیماری هایی می شود؟

مایکوپلاسما بوویس باعث ایجاد چندین بیماری در گاو در می شود. شایع ترین بیماری تنفسی در گوساله ها و پس از ان عفونت گوش (اوتیت میانی) است که منجر به کج شدن سر می شود. در حیوانات مسن‌تر نیز می‌تواند باعث آرتریت، ورم پستان و ذات‌الریه شود، اما این موارد بسیار کمتر تشخیص داده می‌شوند. عفونت چشم (کراتوکونژونکتیویت عفونی) و سقط جنین که عامل ایجاد کننده آن مایکوپلاسما می باشد نیز ثبت شده است.
مایکوپلاسما بوویس در انسان بیماری ایجاد نمی کند. 
مایکوپلاسما می‌تواند باعث ایجاد چندین بیماری در گاو از جمله ورم پستان، آرتریت، ذات‌الریه، اوتیت میانی و اختلالات تولید مثلی شود. ماستیت مایکوپلاسما بالینی اغلب با چندین ناحیه مبتلا همراه با عدم پاسخگویی به درمان مشخص می‌شود. بزرگسالان و گوساله‌ها نیز می‌توانند به آرتریت مبتلا شوند. پنومونی، در حالی که اوتیت میانی معمولاً فقط در گوساله ها مشاهده می شود. همه این تظاهرات بالینی ممکن است همزمان با ورم پستان مایکوپلاسما در گله مشاهده شود. مایکوپلاسما همچنین با اختلالات تولید مثلی (ولوواژینیت، ناباروری، اندومتریت، دیستوشی) همراه بوده است، اما این تظاهرات به طور مداوم کمتر گزارش شده است. ماهیت بسیار مسری برخی از گونه‌های مایکوپلاسما، پاسخ‌دهی ضعیف آنها به درمان و پیامدهای حذف مرتبط برای ذخایر آسیب‌دیده، تشخیص سریع و دقیق را برای کنترل و پیشگیری از شیوع بیماری مهم می‌سازد.

بیماری تنفسی در گوساله ها (BRD):

بیماری تنفسی گاو (BRD) یک بیماری پیچیده است که توسط طیف وسیعی از باکتری ها، ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا از جمله مایکوپلاسما بوویس و سایر مایکوپلاسماها ایجاد می شود. این بیماری شایع ترین شکل بیماری مرتبط با مایکوپلاسما بوویس است. مایکوپلاسما بوویس اغلب باعث بیماری تنفسی مرتبط با ارگانیسم های دیگر می شود، اما همچنین می تواند تنها علت ذات الریه در برخی از شیوع ها باشد.
هنگامی که گاوهای مبتلا به ذات الریه به درمان پاسخ نمی دهند اغلب مشکوک به مایکوپلاسما بوویس می شود.

مایکوپلاسما و ورم پستان:

ورم پستان مایکوپلاسما یک علت به ندرت تشخیص داده شده ماستیت در GB است، و از این مایکوپلاسما بوویس شایع ترین علت جدا شده است. ممکن است به دلیل مشکلات در تشخیص دست کم گرفته شود. اگرچه پیشرفت‌های اخیر در تشخیص و افزایش آگاهی، پتانسیل افزایش تعداد تشخیص‌ها را دارد.
تحقیقات در ایالات متحده نشان می دهد که با افزایش اندازه گله، احتمال ماستیت مایکوپلاسما spp افزایش می یابد. مایکوپلاسما بوویس به عنوان یک پاتوژن ورم پستان مسری عمل می کند و انتشار آن در شیردوشی احتمالاً رایج ترین راه انتقال است.

مایکوپلاسما وآرتروز:

مایکوپلاسما بوویس باعث ایجاد آرتریت شدید به ندرت در گوساله ها و گاوهای بالغ می شود. در این حالت حیوانات بسیار لنگ هستند، با یک یا چند مفصل اندام تحتانی متورم که در آنها به سرعت آسیب دیده می شود.
این شکل از بیماری در بزرگسالان می تواند به خودی خود یا همراه با ورم پستان رخ دهد. درمان آنتی بیوتیکی در مرحله اولیه بیماری بهترین فرصت را برای کنترل بیماری فراهم می کند.

مایکوپلاسما و پنومونی:

نوع بسیار نادری از ذات الریه شدید در بزرگسالان نیز شناخته شده است. این اغلب کشنده است و به درمان آنتی بیوتیکی پاسخ نمی دهد.

انتقال مایکوپلاسما:

ارگانیسم معمولاً از طریق تماس نزدیک و مکرر در فواصل کوتاه منتقل می شود. شیر آلوده یک گاو درمان نشده نیز می تواند منبع عفونت برای گوساله ها باشد و به این ترتیب بیماری از طریق شیر از مادر به گوسال ها منتقل می شود. تصور می شود که انتقال مایکوپلاسما بوویس "در گاو" هم از پستان به سایر اندام ها و هم بالعکس امکان پذیر است. انتقال بین گاوها احتمالاً عموماً از سرایت مسری کلاسیک در زمان شیردوشی است، اما ممکن است از طریق ریختن پاتوژن از طریق سطوح مخاطی خارجی حیوان آلوده بالینی یا تحت بالینی باشد. تصور می‌شود که پس از آلوده شدن، باکتری در سطوح مختلف مخاطی از جمله چشم، بینی، واژن و رکتوم و از طریق شیر ریخته می‌شود. گوساله ها ممکن است عفونی شوند.
ناقلان بدون علامت مایکوپلاسما بوویس وجود دارد. نقش آنها در این بیماری مشخص نیست، اما هنگام خرید گاو، خریداران باید اطمینان حاصل کنند که هنگام تهیه حیوانات از این پتانسیل آگاه هستند.
به نظر می رسد در شرایطی که گله ها مشکلات همزمان دارند (سایر بیماری ها مانند سالمونلوز یا BVD) یا تغذیه/محیط بسیار نامناسب، شیوع گونه های مایکوپلاسما می تواند هم از نظر تعداد گاوهای مبتلا و هم از نظر شدت علائم بالینی شدید باشد.

چگونه مایکوپلاسما باعث آسیب می شود؟

مایکوپلاسما کوچکترین پاتوژن آزاد در حیوانات است و بخشی از فلور طبیعی در دستگاه تنفسی فوقانی است.
این پاتوژن خود را به سطوح مخاطی می چسباند، سپس به بافت حمله می کند و سمومی را آزاد می کند که می تواند باعث آسیب شدید بافت شود. همچنین از طریق جریان خون به بافت های دیگر (به عنوان مثال، مفاصل) حرکت می کند.
مایکوپلاسما علاوه بر آسیب رساندن به بافت، می تواند سیستم ایمنی حیوان را سرکوب کند و در افزایش شدت بیماری ناشی از سایر عوامل بیماری زا نقش داشته باشد.

علائم عفونت مایکوپلاسمای بویس M.bovis چیست؟

علائم بیماری مرتبط با M. bovis معمولا در گوساله هایی با وزن 300 تا 600 پوند دیده می شود، اما در گاوهای سنگین تر نیز دیده می شود. این علائم اغلب سه تا چهار هفته پس از ورود عامل بیماری به بدن گاو ظاهر می شوند، به خصوص پس از اختلاط، شلوغی و هوای مرطوب و سرد.
از آنجایی که M.bovis به سرعت می تواند به یک مشکل بزرگ تبدیل شود، موارد زیر می تواند باعث افزایش آگاهی شما در این زمینه ها باشد:
1) افزایش تنفس. تنفس سریعتر اغلب نشانه بیماری است. برخی از گوساله‌ها ممکن است برای کشیدن هوا به داخل ریه‌ها و بیرون آوردن هوا تلاش کنند.
2) سرفه های مکرر. این سرفه ها به طور قابل توجهی شدید هستند و می توانند مداوم شوند.
3) ترشح از بینی. آبریزش بینی گاهی با آبریزش چشم همراه است.
4) تب برخی از حیوانات ممکن است دمای 104 درجه فارنهایت داشته باشند، به ویژه هنگامی که سایر عوامل بیماری زا نیز وجود دارند. با مزمن شدن موارد، تب ممکن است حداقل باشد.
5) کاهش اشتها. از دست دادن اشتها می تواند منجر به کاهش وزن شود.
6) آرتریت اولین موارد معمولا یک هفته پس از مشاهده ذات الریه ظاهر می شود و می تواند شامل تورم در اطراف یک یا چند مفصل باشد.
گاوهای آلوده به BRD مربوط به M. bovis معمولاً سه تا چهار هفته پس از ورود علائم ذات الریه را نشان می دهند و به درمان پاسخ خوبی نمی دهند. یک یا دو هفته بعد، تعدادی از موارد ذات الریه علائم آرتریت را نشان خواهند داد. اکثر مرگ و میرها سه تا شش هفته پس از ورود رخ می دهد.

چگونه می توان مایکوپلاسما را مدیریت کرد؟

در حالی که تعداد کمی از حیوانات آلوده هر شش علامت را نشان می دهند، وجود علائم به این معنی است که مایکوپلاسما به سرعت می تواند به یک مشکل برای کل گروه تبدیل شود.
مایکوپلاسما به راحتی از طریق سرفه، ترشحات بینی و تماس مستقیم با حیوانات آلوده، حصارها، انبارهای خوراک، آبخوری ها و شیر پخش می شود. این پاتوژن بسیار فرصت طلب است و اغلب به عفونت های زمینه ای اسهال ویروسی گاوی (BVD) و BRD کمک می کند.
کلید جلوگیری از رشد مایکوپلاسما در گله استفاده از همان شیوه های مدیریت خوب است که سایر بیماری های تنفسی را کنترل می کند:
•    استرس، اختلاط و شلوغی را کاهش دهید.
•    مخازن آب تمیز، کانکس و سایر تجهیزات.
•    گاوهای مزمن را حذف کنید.
•    با دامپزشک خود برای تأیید تشخیص و به روز رسانی پروتکل های سلامت گله خود کار کنید.

تشخیص گونه های مختلف مایکوپلاسما:

گونه های مایکوپلاسما پراکندگی جهانی دارند و باعث ایجاد بیماری های جدی در گاو در سراسر جهان می شوند که از جمله آنها می توان به ورم پستان، آرتریت، پنومونی، اوتیت میانی و اختلالات تولید مثلی اشاره کرد. گونه‌های مایکوپلاسما معمولاً بسیار مسری هستند، قادر به ایجاد بیماری‌های شدید هستند. این بررسی توسعه و استفاده از روش‌های تشخیصی مختلف برای شناسایی گونه‌های مایکوپلاسما مربوط به گاو را مورد بحث قرار می‌دهد. به طور سنتی، شناسایی و تشخیص مایکوپلاسما از طریق کشت میکروبی انجام می شود. اخیراً، استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز برای شناسایی گونه های مایکوپلاسما از نمونه های مختلف گاو افزایش یافته است. واکنش زنجیره‌ای پلیمراز در مقایسه با روش‌های مبتنی بر کشت مرسوم، کارایی، ویژگی و حساسیت بالاتری برای تشخیص آزمایشگاهی دارد. تشخیص سرولوژیکی از طریق استفاده از ELISA غیرمستقیم امکان تشخیص آنتی بادی های آنتی مایکوپلاسما را در سرم و شیر، با استفاده از آنها در نمونه های حیوانی فردی و همچنین نمونه های BTM نشان می دهد. در حالی که هر روش آزمایشی دارای نقاط قوت و محدودیت‌هایی است، استفاده ترکیبی از آنها اطلاعات تکمیلی را ارائه می‌دهد، که وقتی در ارتباط با علائم بالینی و تاریخچه گله تفسیر شود، تشخیص بیماری‌زا و توصیف وضعیت بیماری جمعیت گاو را تسهیل می‌کند.
تشخیص کلاسیک بر استفاده از محیط های کشت انتخابی و انکوباسیون طولانی مدت در محیطی غنی شده با دی اکسید کربن متکی است. در حالی که کشت ممکن است فقط چند روز طول بکشد، در برخی موارد ممکن است تا 21 روز طول بکشد تا رشد آشکار شود.
اخیراً، به عنوان جایگزینی برای روش‌های کشت، تکنیک‌های مبتنی بر PCR توسعه یافته‌اند، اگرچه اکثر کیت‌های تجاری موجود فقط برای تشخیص مایکوپلاسما بوویس طراحی شده‌اند. آزمایشگاه های تخصصی از روش PCR/DGGE استفاده می کنند که مزایایی را در تشخیص و شناسایی گونه های مایکوپلاسما از جمله عفونت های مخلوط مایکوپلاسما در یک آزمایش ارائه می دهد.
هر یک از روش های تشخیصی مزایا و معایب ذاتی خود را دارد. تکنیک‌های قدیمی «اسکن گسترده» را ارائه می‌دهند، اما انجام آن‌ها دشوار است و به دست آوردن نتایج ممکن است کند باشد. در مقابل PCR سریعتر است و بسیار خاص است
سرولوژی یک روش ثابت برای تشخیص بیماری در گله است و می تواند شواهدی از عفونت فعال ارائه دهد.

تشخیص PCR معمولی:

استفاده از PCR برای تشخیص گونه‌های مایکوپلاسما از انواع نمونه‌های مختلف، کارایی، ویژگی و حساسیت بالاتری را برای تشخیص آزمایشگاهی در مقایسه با روش‌های تشخیصی متداول مبتنی بر کشت نشان داده است. و به این ترتیب، ارگانیسم باید در نمونه با DNA تجزیه نشده برای تکثیر وجود داشته باشد. با این حال، بر خلاف روش های سنتی، ارگانیسم برای شناسایی نیازی به زنده بودن ندارد، که اگر هدف فقط ارگانیسم های زنده باشد، باید در نظر گرفته شود. سنجش‌هایی برای شناسایی گونه‌های منفرد مایکوپلاسما ایجاد شده‌اند، در حالی که برخی برای شناسایی گونه‌های متعدد مایکوپلاسما و به دنبال آن گونه‌زایی پس از PCR توسعه یافته‌اند. توسعه روش‌های مرسوم PCR برای تشخیص M.bovis در دهه 1990 با هدف قرار دادن ژن S rRNA16 آغاز شد. بدون تغییر در طول زمان. ژن S rRNA16 یک زیر واحد کوچک در ریبوزوم های پروکاریوتی است که شامل نواحی بسیار حفاظت شده و نواحی متغیر است که می تواند گونه خاص باشد و آن را برای شناسایی باکتری مفید می کند. 

از آنجایی که M.bovis تنها گونه مایکوپلاسما مورد علاقه تشخیصی در گاو نیست، توسعه بیشتر سنجش‌های PCR امکان تشخیص گونه‌های دیگر را فراهم کرد. ژن S rRNA16 به عنوان هدفی برای توسعه PCRهای خاص گونه برای M. dispar ،  و M. bovirhinis استفاده شده است. ناحیه فاصله‌ساز بین ژنی 16S-23S rRNA یک ناحیه ساختاری است که بین 2 RNA ریبوزومی قرار دارد که برای سنتز پروتئین ضروری هستند. پس از تکثیر DNA، محصول به دست آمده را می‌توان به روی ژل آگارز قرار داد، با الگوی باندی که مایکوپلاسما را متمایز می‌کند می توان به راحتی حضور آن ها را تشخیص داد. 
McAuliffe و همکاران با هدف قرار دادن ژن S rRNA16 از پرایمرهای اختصاصی مایکوپلاسما و به دنبال آن جداسازی محصولات PCR با استفاده از الکتروفورز ژل گرادیان دناتوره کننده (DGGE) استفاده کرد. این رویکرد شناسایی و تمایز 67 گونه مایکوپلاسما با اهمیت دامپزشکی و انسانی را امکان پذیر کرد و در تشخیص کشت های مخلوط مفید بود. 
در یک مطالعه دیگر که توسط Jozefova و همکاران انجام شد نیز از روش S rDNA PCR/DGGE16 برای شناسایی 8 گونه مایکوپلاسما از گاو با علائم بالینی بیماری تنفسی استفاده کرد. با این حال، با تکنیک مورد استفاده در این مطالعات، تنوع بین برخی از گونه‌ها و در نتیجه تفسیر گونه‌زایی می‌تواند بسیار ظریف باشد، و تشخیص دقیق و مطمئن گونه‌های خاص مایکوپلاسما را دشوار می‌کند. 

Multiplex PCR:

روش دیگر برای شناسایی گونه‌های متعدد مایکوپلاسما، استفاده از چندین مجموعه آغازگر بود که هر کدام مخصوص گونه‌های خاصی از جمله M. alkalescens، M. bovigenitalium، M. bovirhinis و M. bovis بود، با گونه‌زایی که بر اساس اندازه محصول در ژل آگارز تعیین می‌شد. یک مطالعه جدیدتر یک PCR مالتی پلکس مرسوم را تایید کرد که به دنبال آن تجزیه و تحلیل توالی امکان شناسایی و تمایز چندین گونه مایکوپلاسما را فراهم کرد. از جمله M. arginini، M. alkalescens، M. bovigenitalium، M. canadense، M. bovirhinis، M. californicum، A. laidlawii، و Acholeplasma oculi. این Multiplex PCR شامل 3 سنجش با هدف قرار دادن 4 ژن جداگانه بود. 

Real Time PCR:

در حالی که تکنیک های PCR مورد بحث دارای pr PCR معمولی و موثر، مقدار محصول PCR را در پایان چرخه ها اندازه گیری می کند. بنابراین، الکتروفورز ژل برای تجزیه و تحلیل نتایج به شکل DNA تقویت شده که به صورت نوارها قابل مشاهده است، مورد نیاز است که نیاز به زمان و کار اضافی دارد. با پیشرفت تکنولوژی، Real Time PCR توسعه یافت و به سرعت در تشخیص مایکوپلاسما مورد استفاده قرار گرفت. رویکردهای اصلی برای Real Time PCR که برای تشخیص گونه‌های مایکوپلاسما استفاده می‌شوند عبارتند از SYBR intercalation رنگ سبز و پروب‌های گزارشگر فلورسنت.
رنگ سبز سیانین SYBR به تمام DNA دو رشته‌ای متصل می‌شود و در نتیجه تابش نور در طول موج 520 نانومتر اندازه‌گیری می‌شود. با پیشرفت چرخه‌های PCR، مقدار DNA دو رشته‌ای هدف افزایش می‌یابد و مقدار نور ساطع شده از رنگ به طور متناسب افزایش می‌یابد که امکان تشخیص محصول Real Time PCR فراهم می‌کند. از آنجایی که SYBR سبز برای یک توالی هدف خاص نیست، این یک گزینه تحلیل Real Time PCR بسیار ارزان‌تر را فراهم می‌کند زیرا توالی‌های الیگونوکلئوتیدی خاص نیازی به سنتز ندارند. با این حال، چون SYBR سبز به تمام DNA دو رشته‌ای متصل می‌شود، می‌تواند در مقایسه با روش‌های Real Time PCR مبتنی بر پروب، افزایش سیگنال پس‌زمینه و کاهش ویژگی ایجاد کند. با این حال، از آن برای تشخیص گونه های متعدد مایکوپلاسما استفاده شد. در نمونه‌های شیر فله‌ای، ناحیه فاصله‌دهنده بین ژنی 16S-23S از جنس مایکوپلاسما را هدف قرار می‌دهد. در این مطالعه، گونه‌زایی پس از تکثیر PCR با تجزیه و تحلیل با وضوح بالا، با جداسازی DNA تکثیر شده گونه‌های مختلف مایکوپلاسما در دماهای کمی متفاوت انجام شد. به دلیل توالی و طول های مختلف نوکلئوتیدی در مقایسه با روش های سنتی، این روش به طور قابل توجهی حساس تر نشان داده نشد. با این حال، امکان گونه‌زایی ارگانیسم‌ها را با چندین نمونه حاوی بیش از یک گونه فراهم کرد.

Real Time PCR فلورسنت:

برای دستیابی به ویژگی بیشتر، روش پروب گزارشگر فلورسنت Real Time PCR توسعه داده شد که معمولاً از یک پروب هیدرولیز استفاده می کند. علاوه بر هیبریداسیون پرایمر، پروب به یک منطقه هدف در داخل محل های اتصال پرایمر متصل می شود. از آنجایی که پروب های هیدرولیز مخصوص دنباله هدف هستند، این می تواند سیگنال پس زمینه را تا حد زیادی کاهش دهد و ویژگی سنجش را افزایش دهد. پروب‌های مختلف را می‌توان به رنگ‌ها و مولکول‌های خاموش کننده مختلف کونژوگه کرد، که امکان سنجش چندگانه را در یک واکنش واحد فراهم می‌کند و در زمان و معرف‌ها صرفه‌جویی می‌کند. با این حال، هزینه کلی این آزمایش به دلیل استفاده از پروب های متعدد گران تر خواهد بود. علیرغم اینکه PCR مبتنی بر کاوشگر اجازه ویژگی بیشتر را می دهد، هنگام هدف قرار دادن ژن s rRNA M. bovis16، تکثیر متقابل M. agalactiae همچنان می تواند رخ دهد. بنابراین، استفاده از ژن های جایگزین مورد بررسی قرار گرفت.

نشان داده شده است که ژن uvrC هدف PCR بهتری برای M.bovis است، بدون اینکه تکثیر متقاطع با غیر گونه های بوویس از جمله M agalactiae،  ژن uvrC دئوکسی ریبودی پیریمیدین فتولیاز را کد می کند، آنزیمی که برای همانندسازی ضروری است زیرا در ترمیم DNA نقش دارد و آن را به یک ژن بسیار پایدار تبدیل می کند. هر دو M. bovis و M. agalactiae آن را به یک ژن هدف بسیار خاص‌تر از S rRNA16 تبدیل می‌کنند، اما مطالعات اخیر از آن زمان جهش‌های نقطه‌ای را در ژن uvrC M. bovis شناسایی کرده‌اند.
استفاده از ژن‌های oppD/F و یک پروب اختصاصی M.bovis نیز برای افزودن یک عنصر اختصاصی بیشتر به یک سنجش PCR نشان داده شده است. خانواده. این انتقال پپتیدهای کوتاه را در سراسر غشای سلولی باکتری تسهیل می‌کند و بنابراین برای بسیاری از فرآیندها ضروری است. استفاده از این ژن برای تشخیص M. bovis در نمونه‌های شیر و سواب‌های بینی تایید شده است. مطالعه بیشتر استفاده از PCR اختصاصی M. bovis را نشان داد که ژن oppD را در ارتباط با ریزآرایه DNA هدف قرار می دهد تا امکان شناسایی بیش از 70 گونه مایکوپلاسما را فراهم کند. در سواب بینی و آسپیراسیون ترانس نای از گوساله های گوساله.
56 Wبا استفاده ترکیبی از تکنیک های تشخیصی، نتایج به درک بیشتری از تنوع گونه های مایکوپلاسما اجازه داد.

Real Time PCR مبتنی بر پروب:

شناسایی سایر گونه‌های مایکوپلاسما در گاو نیز با روش‌های PCR بلادرنگ مبتنی بر پروب از جمله M. californicum و M. bovigenitalium، که هر دو به طور مداوم از نمونه‌های گاو جدا شده‌اند، بیشتر مورد بررسی قرار گرفته است. سنجش‌های PCR بلادرنگ مبتنی بر پروب برای تشخیص M. bovis، M. californicum و M. bovigenitalium در نمونه‌های شیر گاو و بافت مورد استفاده قرار می گیرد. سه ژن هدف مختلف برای هر گونه انتخاب شد. برای M. bovis، ژن مورد نظر fusA بود که برای فاکتور افزایش طول G، که در طول فرآیند ترجمه mRNA به پروتئین مورد نیاز است، کدگذاری می‌کند. کاتالیز سنتز RNA در طول رونویسی که در آن DNA کپی می شود. ارزیابی ویژگی هیچ تقویت متقاطع با سایر Mollicutes را نشان نداد. 
این حد تشخیص به طور قابل‌توجهی حساس‌تر از سنجش‌های PCR توصیف‌شده قبلی می باشد، و اولین مطالعه از نوع خود برای گونه‌سازی M. bovis، M. californicum، و M. bovigenitalium بود که برای تکمیل سنجش حدود 4 ساعت طول کشید. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که 3 سنجش پروب جدید توسعه یافته دقیق تر از توالی ژن S rRNA16 جزئی هستند که به عنوان استاندارد طلایی برای مقایسه استفاده می شود. نمونه که با توالی یابی ژن S rRNA16 تنها به عنوان M.bovis شناسایی شدند، حاوی M.bovis و M. bovigenitalium با سنجش پروب PCR (تأیید شده توسط توالی یابی آمپلیکون) بودند.

Real Time PCR مالتی پلکس:

استفاده از سنجش‌های PCR مالتی پلکس بلادرنگ نیز مورد بررسی قرار گرفته است که امکان تشخیص همزمان M. bovis، M. californicum و M. bovigenitalium را در یک واکنش واحد فراهم می‌کند. ایزوله های M. bovigenitalium و M. bovigenitalium بدون تقویت در برابر سایر نمونه های جدا شده Mollicutes و Eubacterial آزمایش شدند.